Eg sko te Forus på et møde. Eg va'kje heilt sikker på kem eg sko møda eller ka for et firma det sko skje i, men eg visste adresså. Kontorveien 15. Og eg visste at det låg lige ved Motorveien, et sted mydlå Solasplitten og Elkjøp-og-di. Og siden eg har et voldsomt flott og nymodens navigasjonssystem i volvoen, så gadd eg'kje slå opp på kartet før eg gjekk fra kontoret. Kart e for pysar.
Det e'kje tidkrevandes å komma te Forus. På alvor. Det tar sjelden merr enn tolv minutt, aldri øve triogtjue, så hvis eg komme litt for seint te et møde, e' de'kje på grunn av trafikkken, men fordi eg starta litt for seint i sentrum. I dag låg eg litt itte skjema.
Satte meg inn i bilen og skrudde på det fancy nav-systemet. Det va' omtrent lige enkelt å finne ud av så di andre systemene te nav. Men eg klarte å plotta inn Kontorveien 15, og systemet kalkulerte kjapt opp ei fine ruda - te Kristiansund. Eg hadde'kje tid te kjøra te Kristiansund, så eg bestemte meg for å kjøra te Forus og sjans'an der ude.
Eg låg altså litt itte skjema. Det gjekk onna på Motorveien. Rett før Solasplitten blei eg og volvoen forbikjørt av ein ganske snedden antikke sports-opel, ennå eg kjørte litt fortare enn onkel ville likt. Opelen heiv seg inn foran meg og vrengde inn på Solasplitten. Det var ein åpenbaring. Eg visste (!) at han sko på samma møde som eg og var liga seint ude. Og på kjørestilen og tempoet var det åpenbart at 'an visste nøyaktigt kor Kontorveien 15 var.
Så eg la meg på hjul. Det va'kje enkelt. Darr e jysla mange nye ronnkjøringer på den delen av Forus, og ganske tett med biler. Eg måtte lukka øyene kver gang eg kjørde forbi et fartsgrenseskilt, men heldigvis gikk det så fort at det va' meste så blunka. Eg måtte kjøra forbi ein taxi som antakelig var på vei te Forusakutten me' ei fødande dame i baksede. Men eg klarte å holl'an, opelen.
Opelen kjørte akkorat der eg trodde, meste bort te Motorveien, midt mydlå Solasplitten og Elkjøp-og-di. Svingte inn te høyre akkurat der så det stod et stort skilt me nummer 15 med svere bokstavar. Eg visste det! rett på målet. Fine mann! Han parkerte og løyb inn i huset. Eg itte, i ein fele fart.
Der inne har de fine resepsjonsdame og greier. Kem ska du besøga, spurte hu. Samma folkå så han som nettopp løyb inn, svarte eg. Hu såg på meg. Men kem ska' du møda, spurte hu. Eg sa navnet på mødet. Det hadde hu'kje hørt om. Neivel.
Det va' et kort fornavn, sa eg. Ein stavelse, någe med ein G inni. Stig? sa damå. Stig? sa eg. Ja, Stig høres bra ud. Me seie det. Så måtte eg skriva meg inn på kompjudaren. Navn, firma, telefon, Stig. Det trilte fram bare en Stig på skjermen, eg trykte på han og venta på ediketten te ha på jakkå.
Så kom Stig ned for å henta meg. Kjenne eg deg? spurt'an. Nei. Kjenne eg deg, då? spurt'eg. Nei. Me kjente'kje någen av oss. Heldigvis va' Stig ein kjekke kar. Kem ska' du møda, spurt'an. Me sjekkte mailen på tillefonen min. Rune Widerøe, stod det (nei, det e' lyggen, eg har anonymisert'an, men 'an hete någe så ligne veldigt).
Okå, sa Stig. Eg kjenne 'an Rune Widerøe. 'An jobbe her. Eg ring'an.
Så kom Rune Widerøe. 'An kjente'kje meg han heller.
Stig tok øve tillefonen min. 'An Stig e både sympatiske og dyktige og IT-mann, så han kan både skrolla og lesa mailer på andre folk sine tillefoner. Itte någen minutter sei'an: Adresså. Ja, seie eg. Nummer femten. Det e' jo her, det?! Ja, seie Stig. Men du ska te Kontorveien 15. Dette e' Maskinveien 15.
Så han snigen i den sneddne antikke opelen tok feil.
'An fekk meg te nummer 15, 'an fant meg ein Stig, og 'an fant meg ein Rune Widerøe. Problemet var at eg sko' møda ein heilt aen Stig, ein heilt aen Rune Widerøe, og eg sko te nummer 15 i ei heilt aen gade.
Det kan jo verr at det e' ein Stig, ein Rune Widerøe og ein stilige antikke opel i adle bygg nummer 15 på Forus, eller i verden.
Men det e'kje heilt sikkert.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar